بیا باهم
یکی از بدترین کارهایی که آدم می‌تواند در حق خودش انجام دهد این است که مدام منتظر دیگران بماند؛
- بیا باهم درس بخوانیم.
- بیا باهم ورزش کنیم.
- بیا باهم خرید برویم.
- بیا باهم...
حتی اگر اتفاق بیفتد، باز هم بد است. فکر می‌کنم بهتر است یاد بگیریم کارهایمان را حتی اگر کسی نبود انجام بدهیم. شاید خیلی حال ندهد. شاید سخت باشد اما فکرش را بکنید.
به کسی رو بزنید و نیاید،
به کسی رو بزنید و بگوید: حالا تا شب جواب می‌دهم.
خودتان هم می‌دانید این جواب و مثل آن، فقط پیچاندن است. و همچنین نشان‌دهنده‌ی این که طرف تکلیفش را نمی‌داند و باید کلی بلاتکلیف بمانید تا شاید نتیجه‌ای پیدا شود.
خودتان کمر همت ببندید و بلند شوید بروید کتابخانه عشق و حالتان را بکنید.
خودتان کمر همت ببنید بروید ورزش و لذت ببرید.
خودتان کمر همت ببندید بروید خرید کِیفش را ببرید.
ضمنا این‌طوری می‌توانید متمرکز هم باشید چون قرار نیست حواستان به دیگری هم باشد.
یک نکته‌ی دیگر هم هست که لازم می‌دانم بگویم. آن هم اینکه از یک جایی به بعد راهتان از دوستان و خانواده و همکاران جدا می‌شود.
یک دانشگاه دیگر، یک شهر دیگر، یک خانواده دیگر.
با خودتان بودن و کِیف کردن را تمرین کنید. به کارتان می‌آید:)
